یه روز دلم اسیر چشمتون نبود

زندونی قفس بود و تواین زمونه کم بود

به هر نسیم عاشقی میلرزید

دور ازنگاه آدما یه گوشه ای می خندید

توفکرش زندون دنیا

یه قفس ساخته بود تک و تنها

خوب دیگه این رسم وفاداریه

خستگی هاش نشونه دلداریه

نمیخواد از رنج بریده بگه

از زندگی از دست مردم بگه

حالا که دونستی چی داره تو نگاش

بشین و راحت گوش بده به حرفاش

می ناز

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: